Hek
Bizar hoeveel tijd er ineens is. Maandenlang stressen, en na het laatste examen hoor ik nergens meer bij. School is klaar. Kom ik daar, ben ik de enige. Van mijn jaar. Ik heb er niks meer te zoeken, dat was ook meteen duidelijk. Overal om me heen zijn ineens zeeën van tijd.
De hele tennisgroep heeft eindexamen gedaan. Allemaal geslaagd, allemaal ook weggeweest. Meteen na dat laatste examen, en voor het telefoontje weer terug. Wel beter dan dat je met twee herren in een beachclub op Ibiza staat. De meester vertelde dat negen van zijn leerlingen eindexamen hadden gedaan. Eén had een her – economie. Klotevak.
Zou je toch denken dat we massaal gaan tennissen. Tijd in overvloed. Maar niet dus. Ik ook niet trouwens. Ik ben een metalen hek aan het schuren. Met mijn buurjongen, da’s een vriend van me. Op een uurprijs. Prima baantje. Nou ja, niet voor tennis. Kwam ik naar les en ik raakte geen bal. Heb ik het hek de schuld gegeven maar ik denk dat dat ook echt zo was.
Soort omgekeerde karate kid. Hij ging van de schutting beter vechten, ik ging van het hek slechter tennissen. We zijn bijna op de helft.