Kaas

Het begon met broccoli.
Iemand in de groep zei iets lelijks.
Schold.
Of vloekte.
Ik dacht eerst dat dat hetzelfde was.
Maar vloeken is met God en zo.
Of met Jezus.
Schelden is de rest.

Nou ja.
Meester vindt alle twee niet zo, nou, niet zo -eh- …
Hij vindt ’t niet nodig.

Als je vloekt, vraagt ‘ie altijd of je dat thuis ook doet.
Dan weet je ’t wel.
Zeg je ‘ja’, dan vraagt ‘ie om dat dan maar thuis te doen.
Zeg je ‘nee’, vraagt ‘ie ‘waarom hier dan wel?’.
Uiteindelijk sta je dus altijd met je mond vol tanden.
Lekker dan.

Schelden vindt meester ook niet nodig.
Jammer, want dat kan ik heel goed.
Beter dan tennissen, haha.
Meester zegt dat je gewoon iets moet roepen dat je niet lekker vindt.
Toen dook die broccoli dus op.
Spruitjes.
Witlof.
Andijvie.

“Leverworst!” riep ik, want ik ben niet vegetarisch.
Maar leverworst is vies.
Broccoli is trouwens lekker.
En Andijvie ook.
Maar “leverworst” scheldt niet lekker.
Te lang.

“K-zooi!”
Dat roep ik heel vaak.
En hard.
Klinkt als ‘kaaszooi’.
‘Kutzooi’ mag niet.
Thuis ook niet.

Kaas is lekker.
Maar kaaszooi schelden ook.
Eet ik even geen kaas.